1. |
Das Entrañas da Terra
06:46
|
|||
|
Raíces que rompen e gretan o chan,
o curso imparable dunha natureza
que segue os seus propios principios,
o marxe dos teus ideais corrompidos.
Inhalas profundo, costa respirar,
e non te das conta sequera
que pode que este sexa o teu final,
pero para elas non e máis que outro comezo.
Unha columna de fume
espanta os paxaros, que foxen voando.
O verde volvendo laranxa
e sen cesar o lume devorándoo.
Arde o bosque,
recorda ben o que che vou a dicir.
Arde o bosque,
pero quen queima es ti.
Arde o bosque
E queima unha promesa pertinaz.
Pero nunca máis.
|
||||
2. |
Un Ceo Gris
05:19
|
|||
|
Miro cara arriba
mentres cae a choiva encima miña.
Pisando os charcos do camiño
que un dia atravesei no outro sentido
As rúas baldeiras outra vez,
as nubes voando sobre meu.
As luces dos bares e as tendas,
o olor a gasoil e nada máis.
Quero recordar,
mirar cara arriba unha vez máis
Que as gotas impregnen o meu corpo
mentres non deixo de camiñar.
Baixo un ceo gris
sigo sen cesar.
Cara aquel destino,
o que un día deixei atrás.
|
||||
3. |
Árbores e Aceiro
04:54
|
|||
|
Figuras erguidas,
distantes, perdidas,
que piden sen cese
á néboa flotar.
O seu movemento
rompendo o cemento.
Aquel que un día
lograches botar.
Bailan as follas
pintadas de negro.
Respirando o fume,
buscando un destello de vida
escondido no teu labirinto
de pedra, ladrillos e aceiro.
Levanta a vista para só divisar
o que ti fixeches, só unha vez máis.
Agora é demasiado tarde,
recolles os froitos diso que quixeches plantar.
Bailan as follas
vestidas de negro.
Respiran o fume,
buscan un destello de vida
escondido no teu labirinto
de pedra, ladrillos e aceiro.
|
||||
4. |
||||
|
Durmo xunto as peixes no mar,
escoito ás baleas cantar,
vexo as ondas brincar
é as algas descansar.
Sinto o vento soprar
e a bruma levantar,
vexo as horas pasar,
luz e tebra sen cesar.
Azul profundo, branco e negro,
e no horizonte o sol morrendo.
Lévame contigo, oh brisa do mar,
alí onde as augas, tal vez...
logren reflexar o teu final.
Soño cunha verdade atopar,
con un lugar que chamar,
o que chamar un fogar,
pero mentres navegar.
Miles de veces pensar,
pero quen se vai acordar?
Deste mariñeiro no mar,
que nunca vai regresar.
Ventos de tormenta,
treme o meu navío.
Que o viaxe sexa breve
alí onde a corrente me leve.
Azul profundo, branco e negro,
e no horizonte o sol morrendo
Lévame contigo, oh brisa do mar,
alí onde as augas reflexen o meu final.
|
||||
5. |
||||
6. |
Da Vida e da Morte
05:15
|
|||
|
Coa mirada fixa nun punto distante
e a mente torcida, que queres facer?
As dúbidas roen os teus pensamentos
e cospen sementes que van florecer.
Os brotes da morte espertan e absorben
as forzas que a ti che deixaban vivir.
Co último alento das túas entrañas
devolve ese anaco de min.
Vexo as bolboretas, recordo o seu cor,
co seu aleteo que calma o temor.
O medo que sinto o deixarme caer
no fondo do abismo para sempre xacer.
Hienas que beben
da fonte da vida e da morte.
Voitres devoran
restos de un pasado mellor.
|
||||
7. |
Medianoite Sobre o Mar
05:35
|
|||
|
Falan as lendas dun sitio, un lugar,
alí onde moran os fillos do mar,
que miran a lúa querendo roubar
a súa luz sen deixar de chorar.
Arden as estrelas encima do lar,
cor de medianoite e o son do fogar.
Eu cerro os meus ollos para só escoitar
o lume e o seu crepitar
Coa brisa da costa, sentado a esperar
que o Sol da mañá prenda todo o lugar.
Como unha gaivota que quere voar
coas nubes encima do mar.
Que a tebra que cubre os meus ollos
o agache, non o quero ver.
As ondas que queren as peixes mecer,
chegando á terra a morrer.
|
||||
8. |
Un Novo Día
04:59
|
|||
|
Destelos de luz cegan a miña vista,
coa morte da noite chega un novo día.
Un día como outro calquera,
pero para min pode que sexa doutra maneira
Os paxaros cantan, os ventos levantan,
o ceo azul con toques de amarelo,
que tinxen o mundo que vexo,
tan distinto de cando eu era pequeno.
Podes recordar aqueles sorrisos?
Pódesme lembrar o tacto dun bico?
Chegas cos raios do sol...
Chegas co sol ao final...
Podes recordar...?
Pódesme lembrar...?
Collerme da man,
sen soltar xamais.
Co albor da mañá,
comezar.
|
||||
Onirismo Lleida, Spain
Onirismo es un proyecto musical solista de neocrust y post-metal creado por Kablo (Adrián Castro).
Toma influencias
de estilos tan dispares como el post-rock, el hardcore punk y el black metal.
_____________
Onirismo is a Spanish solo neocrust and post-metal project created by Kablo (Adrián Castro).
Its influences are many: genres such as post-rock, hardcore punk and black metal.
... more
Onirismo recommends:
Incredible album, as a part of a side-project by the front-man of Alcest, Neige. It offers a really beautiful blend of post-punk, shoegaze and black metal. Definitely worth a listen.
go to album
AA45. Ictus - Imperivm LP
by Alerta Antifascista Records
Absolute beast of an album by the defunct Galician band Ictus. 39 minutes of complete melodic madness and one of the most polished takes on neocrust to date.
go to album
Ordinary Corrupt Human Love
by Deafheaven
Great release by the American band Deafheaven. Very influenced by the post-rock sound, Ordinary Corrupt Human Love represents one of the most original takes on the contemporary side of black metal.
go to albumIf you like Onirismo, you may also like:
The Density Parameter
by Mesarthim
supported by 9 fans who also own “O Albor”
Dans The Density Parameter, Mesarthim reprend tous les ingrédients qui font leur marque de fabrique : des pistes assez longues au rythme énergique (très palpable sur "Recombination" par exemple) et jouant sur des structures cycliques, un chant qui erre parmi les étoiles... Les ambiances sont prolifiques mais elles changent la donne : gracieuses, certes, mais surtout plus mélancoliques qu'autrefois. The Density Parameter est un peu la dernière bouffée d'oxygène que donne la combinaison spatiale.
go to album
supported by 9 fans who also own “O Albor”
Guitars of coiling plasma, screaming nebulae, beautiful synths, the rush of circling the singularity.... and the drums fucking KILL, too
go to album
featured on Bandcamp Radio Aug 4, 2023
go to album
